Bakıda Şir Saxlayan Berberovlar Ailəsinin Hekayəsi
Aprel 26
23:36
2016
Berberovlar ailəsi Bakının mərkəzində yaşayan, həyat tərzləri ilə bütün SSRİ-də məşhur olmuş ailə idi. Onları digərlərindən fərqləndirən isə evlərində ŞİR saxlamaqları idi. Ancaq hekayə bununla bitmir. Berberovlar ailəsinin 70-ci illərdə bütün SSRİ-yə səs salan hekayəsində qəribə və faciəvi məqamlar da çoxdur.
Bütün SSRİ-də məşhur olan ailə sovet alimləri üçün araşdırma mövzusuna çevrilmişdi. Ailəyə heç bir təhlükə törətməyən şir hər kəslə mehriban davranırdı, gələn qonaqları yekə dili ilə yalayırdı. Hətta Nina Bərbərovanın dediyinə görə bəzi gecələr əri ilə onun yatağında belə yatırdı. Berberovların ailə dostu fotoqraf Vladimir Alekseyev deyir ki, Bərbərovların qonşuları şirlə qonşu olmaqdan heç də xoşhal deyildilər. Bakının mərkəzində yaşayan ailənin 2-ci mərtəbədəki mənzillərindən ətrafa pis qoxu yayılırmış. Bundan başqa, Kinq müxtəlif saatlarda heyvanların şahı olduğunu xatırlayaraq, dəhşətli nərə çəkirmiş. Qonşuluqda yaşayan ailələr isə bundan qorxuya düşürmüşlər. Bərbərovlar Kinqi səhər tezdən küçədə gəzdirir və çox vaxt evlərinə qayıdarkən binanın dəhlizində qonçuları ilə üzləşirdilər. 200 kiloqramlıq şirlə üz-üzə gələn qonşular daim həyacan və qorxu içində yaşayırdılar.
Kinq evdəki bütün heyvanlarla yola gedirdi. Kinq nəsə dəcəllik edəndə "Çap” hürə-hürə onun arxasınca düşürdü. Günahkar Kinq isə stolun altına girərək quyruğunu bulayırdı. Yatanda da bir yerdə yatırdılar. Əvvəlcə Kinq, arxasınca isə "Çap” onun iri pəncələrinin arasında uzanırdı. Yeməyi də bir qabdan yeyirdilər.
1978-ci ildə ailə başçısı Lev Lvoviç infarktdan vəfat etdikdən sonra ailə şiri saxlamaqda çətinlik çəkməyə başlayır. Nina Berberova həmin günləri belə xatırlayır: "Kinq II Lev Lvoviçi rəhbər hesab edirdi, lakin 1978-ci ildə ərim vəfat etdikdən sonra mən iki uşaq, şir və digər heyvanlarla dolu evdə təkbaşına qaldım. Kinq öz sahibini axtarırdı və ona məxsus əşyalar tapdıqda onlara iyləyir, üztünə baş qoyaraq yatırdı.”
Nina Bərbərova qızı Yeva ilə Bakı Zooparkında gəzərkən təsadüfən xəstə və anası tərəfindən atılmış şir balasını görür. İxtisasça memar olan ailənin atası Lev Lvoviç heyvanlara xüsusi marağı var idi. Qızları Yevanın da israrı ilə Berberovlar şiri evlərinə gətirir.
Kinq adını verdikləri şir onların evində yaşayan yeganə heyvan deyildi. Berberovlar ailəsinin 100 kvadrat metrlik evlərində it, puma və xeyli sayda quş var idi. Onlar şiri müalicə edib, böyütdükdən sonra zooparka geri verməyi düşünürdü ancaq hadisələr düşündükləri kimi cərəyan etmir. Artıq süd əvəzinə ətlə bəslənən Kinq maşında özündən çıxır və ailə şiri evlərinə geri gətirməli olur.
Bütün SSRİ-də məşhur olan ailə sovet alimləri üçün araşdırma mövzusuna çevrilmişdi. Ailəyə heç bir təhlükə törətməyən şir hər kəslə mehriban davranırdı, gələn qonaqları yekə dili ilə yalayırdı. Hətta Nina Bərbərovanın dediyinə görə bəzi gecələr əri ilə onun yatağında belə yatırdı. Berberovların ailə dostu fotoqraf Vladimir Alekseyev deyir ki, Bərbərovların qonşuları şirlə qonşu olmaqdan heç də xoşhal deyildilər. Bakının mərkəzində yaşayan ailənin 2-ci mərtəbədəki mənzillərindən ətrafa pis qoxu yayılırmış. Bundan başqa, Kinq müxtəlif saatlarda heyvanların şahı olduğunu xatırlayaraq, dəhşətli nərə çəkirmiş. Qonşuluqda yaşayan ailələr isə bundan qorxuya düşürmüşlər. Bərbərovlar Kinqi səhər tezdən küçədə gəzdirir və çox vaxt evlərinə qayıdarkən binanın dəhlizində qonçuları ilə üzləşirdilər. 200 kiloqramlıq şirlə üz-üzə gələn qonşular daim həyacan və qorxu içində yaşayırdılar.
Ailə üzvlərinin maaşı yüksək olmadığı üçün evdəki heyvanları yemləməkdə çətinlik çəkirdilər. Xüsusilə Kinq üçün yemək çatdırmaq mümkün olmurdu. Berberovlar ailəsi insanlar yola getməyi bacaran şirlərinə kinolarda çəkilməyə icazə verməli oldular. "İtalyanların Rusiyada qeyri-adi sərgüzəştləri” onun ən məşhur və sonuncu filmi idi”.
"İtalyanların Rusiyada qeyri-adi sərgüzəştləri” filminin çəkilişlərindən
Berberovlar film çəkilişləri əsnasında Kinqlə bərabər Leninqradda məktəb binasına yerləşdirlimişdi. Kinqin faciəsi də məhz elə burda yaşanır. Ailə assitenlik üçün vəzifələndirilən Markov şirin olduğu pəncərənin qabağında onu qıcıqlandıracaq hərəkətlər etməyə başlayır. Kinq qəfil pəncərəni sındıraraq Markovun üzərinə atılır və onu yerə yıxır. Səs küyə gələn milis hadisəni anlamadan şirə atəş açır. Şir həmən anda oğlandan aralanaraq sınmış pəncərəyə doğru geri çəkilib. Lakin görünür leytenant Qurov həvəsə gəlib və daraqdakı bütün güllələrini Kinqin üzərinə boşaldıb. Tələbə Valentin Markov isə yalınz yüngül sıyrıqlar almışdı. Ailənin qızı Yeva Bərbərova həmin anları belə xatırlayır:
"Atam pəncərədən tullandı və Kinqə sarı getdi. Kinq geniş açıq gözlərlə məktəbin divarında yaxın yerdə uzanmışdı. Nə baş verdiyini anlamayan atam onu qucaqlasa da Kinq nəfəs almırdı.”
Kinqin itkisi ən çox evin iti "Çap”a təsir etmişdi. "Çap” evin içində durmadan onu axtarırdı. Həkim "Çap”ı yoxladı və infarkt vəziyyətinə düşdüyünü deyərək çox yaşamayacağını söylədi. Doğurdan da, növbəti gün o öldü”.
Şirin ölümü bütün ailəyə ağır psixoloji zərbə vurur. Gecələr ailənin uşaqları Yeva və Roma yuxuda "Kika, Kika! Getmə, evə gəl!” deyə yuxuda çığırırdılar. Uşaqlarını xilas etmək üçün Bərbərovlar ailəyə ikinci şir balasını gətirirlər. İlk şirin xatirəsinə ona Kinq II adı verilir. 1975-ci ildə Bərbərovlar ailəsinin həyatından olan real faktlar əsasında rejissor Konstantin Bromberq və ssenarist Yuri Yakovlev "Mənim şirim var” filimin çəkir. Baş rolları Kinq II, ailənin övladları Roma və Yeva Bərbərova oynayırlar. Kinq II ən çox Romanı sevirdi.
1978-ci ildə ailə başçısı Lev Lvoviç infarktdan vəfat etdikdən sonra ailə şiri saxlamaqda çətinlik çəkməyə başlayır. Nina Berberova həmin günləri belə xatırlayır: "Kinq II Lev Lvoviçi rəhbər hesab edirdi, lakin 1978-ci ildə ərim vəfat etdikdən sonra mən iki uşaq, şir və digər heyvanlarla dolu evdə təkbaşına qaldım. Kinq öz sahibini axtarırdı və ona məxsus əşyalar tapdıqda onlara iyləyir, üztünə baş qoyaraq yatırdı.”
Berberovların şirlərlə olan hekayəsi II Kinqin Romanı öldürməsi ilə başa çatır. Nina Berberova həmin günü belə xatırlayır:
"Həmin gün mənim üçün kabusa çevrildi. Səhər nəşriyyata yollandım. Evimizdə böyütdüyümüz bütün heyvanlardan bəhs edən kitab çapa hazırlanırdı. Sonra evə tələsdim ki, uşaqlar və heyvanlara yemək verim. Mənzilə daxil olanda tüstü iyi hiss elədim. Kinq özünü qəribə aparırdı və balkondakı tora doğru qaçdı. Lyalya adlı pumamız isə divanda uzanmışdı. Balkona yaxınlaşanda gördüm ki, alkoqolik qonşumuz plastmas yandıraraq şirin üstünə atır. Mən əsəbləşərək, "Siz nə edirsiz?Mən bu saat milis çağıracam” dedim. Bu vaxt oğlum Roma məktəbdən evə gəldi. Əvvəl ona yemək verdim, sonra isə Kinqə yaxınlaşdım. Əti doğrayıb qabda onun qabağına qoydum. Bu zaman o mebelin üzərinə çıxaraq, beli üstə ordan yerə düşdü. Sonra isə üstümə atıldı. Başımı dişlədi və arxası üstə yerə yıxdı”.
Anasının səsinə qaçan 14 yaşlı Roma şirin boğazından tutub dartır. Lakin qan iyindən başını itirmiş Kinq II anasının gözləri önünüdə oğlunu parçalayıb öldürür. Evə gələn milislər şiri gülləyərək öldürür. Hadisənin təsiri ilə çölə qaçmağa çalışan pumada milis gülləsi ilə öldürülür. Bu faciə Ninanı intihara təşəbbüs etməsinə qədər aparır ancaq sonradan həyatına girən Kazım Abdullayevlə evlənməsi onu həyata bağlayır. "Kinq II-yə qarşı kin bəsləmirəm. Axı o heyvandı, insan deyil və nə etdiyin anlamayıb. Yeganə olaraq özümü bağışlaya bilmirəm ki, ilk övladım Romanı qoruya bilmədim.”
Sonradan Nina Petrovna Bərbərovanın evində çoxlu pişik və heyvanlar olsa da, o daha şir saxlamır. Yalnız evin görməli güşəsində Kinq I və Kinq II-nin fotoşəkilləri asılıb. Onlardan birində Kinq II-ni bərk qucaqlamış Romanın da təsviri var. Bu, o zaman Bərbərovların yaşadığı ikiqat faciə idi – oğlanları və şir öldü. Halbuki, onlar bir-birini çox sevirdilər. (Pahoo.az)
Qlobal.az
